شايد پيشتر اشاره کرده ام که کيفيت دعا و نيايش آدم ها به ميزان درک و فهم آنان از "خودشان"،"خداي شان"و"جهان هستي" باز مي گردد.همانجور که زندگي مي کنيم دعا مي کنيم و از خدا مي خواهيم و با او به نجوا مي نشينيم. چوپاني که عمري را با گوسفند و صحرا و چوب دستي و کاسه شير و ماست و آغل و. گذرانده است .کيفيت گفتگويش ،آرزوهايش ،خواسته هايش ،نيازهايش،و احيانا ناز و عشوه ها و دلبري هاي او براي خداوند از همان جنس زندگي اوست.که:
دستکت بوسم بمالم پايکت
وقت خواب آيد بروبم جايکت
و کليم حق که جهاني در کف اوست و همه چيز و همه کس و همه و همه را آيت و نشانه ي خداوند مي بيند و محبوبش را والاتر و بالاتر از وهم و فهم و درک و انديشه آفريده ها مي بيند ،به گونه اي ديگر با او به راز مي نشيند و دلبري مي کند. و اين گونه است که دعا و نيايشهاي چوپان گونه را عين کفر مي بيند.
گند کفر تو جهان را گنده کرد
کفر تو ديباي دين را ژنده کرد
چارق و پاتابه لايق مر تراست
آفتابي را چنينها کي رواست
عتاب مي کند برمي شورد و بر نمي تابد کسي با دلبري اين چنين ،آن چنان معاشقه کند!
نه بر چوپان ناراستي توان راست کرد و نه توان بر کليم حق جناب موسي خرده گرفت که آدميانِ خرد آشفته ي آغشته به کاستي ها و اوهام و پندارها را نرسد بر پيام آور خدا خرده گيرند،جز آنکه خود را از چشم محبوب بياندازند.!
کليم حق است ديگر،حق مي جويد و حق خواه! اما مرز حقيقت را خوب مي شناسد! مرز حقيقت ميان مچ و گيري و طرد و دستگيري از ناتوانان فکري و فرهنگي است او دستگيري ،دلجويي،ارتقاي فکري را که رسالت و ماموريت اوست برمي گزيند.
هيچ آدابي و ترتيبي مجو
هرچه مي‌خواهد دل تنگت بگو
کفر تو دينست و دينت نور جان
آمني وز تو جهاني در امان
کليم حق ،همراهي به او مي آموزد تا بدانجا که همراه او پاي در ستيغ کوه معرفت و دلداگي مي گذارد و عاشقانه نجوا مي کند.
گفت اي موسي از آن بگذشته‌ام
من کنون در خون دل آغشته‌ام
من ز سدره منتهي بگذشته‌ام
صد هزاران ساله زان سو رفته‌ام
تازيانه بر زدي اسپم بگشت
گنبدي کرد و ز گردون بر گذشت
محرم ناسوت ما لاهوت باد
آفرين بر دست و بر بازوت باد
حال من اکنون برون از گفتنست
اينچ مي‌گويم نه احوال منست
نقش مي‌بيني که در آيينه‌ايست
نقش تست آن نقش آن آيينه نيست
پيشوايان اسلام در ادب، (که هرچيز ادبي و آدابي دارد.)نيايش درس و سخن هاي آموزنده اي براي رهروان مقصد و جويندگان مقصود به يادگار گزارده اند.
از جمله آن درس ها همين بيت آن بزرگوار است که فرمود:
ياد ده ما را سخن هاي دقيق
که تو را رحم آورد آن اي رفيق
در "اصطلاح"حديث شناسان مي گويند :بهتر است دعا و نيايش مان برگرفته از "دعاي ماثور" باشد.نيايش هايي که خدا به ما ياد داده است و رقم آن در کتاب "مقدس"قرآن کم هم نيست. نيايش هايي که از پيام آور آسماني حبيب و محبوب خداوند جناب محمد محمود صلوات الله عليه و وارثان دانش و حکمت و عصمت ايشان در منابع معتبر به ما رسيده است.
سخن ناتمام به پايان رسيد
تا فرصتي و حوصله اي
سيد 22-12-97
درباره این سایت