در بخش دوم بحث هفته گذشته مي خواهم نگاهي گذرا به موضوع نيايش از دريچه آموزه هاي اسلامي که در کتاب آسماني ما قرآن و روايات پيشوايان معصوم و شاگردان شان که در قالب هاي عرفاني و ادبي وجو دارد ، داشته باشم.

1-   نياز به دعا و نيايش و ارتباط با حقيقت مطلق،غني و بي نياز مطلق والاترين حس معنوي آدمي است که گريزي از آن نيست. و يکي از دلايل رويش روز افزون معنويت هاي دروغين و عرفان هاي ساختگي نيز همين نياز غير قابل انکار نوع آدمي به دعا و نيايش و ارتباط با معنويت است. اما در مسير برخي از چشمه نوشيدند و بسياري از تالاب ها و مرداب ها.

2-   نيايش و دعا به خودي خود  عبادت محسوب مي شود و کارکرد ويژه و مستقلي در زندگي مومنانه دارد.

زندگي از نيايش و دعا نوعي زندگي نکبت بار به شمار مي آيد.(خود را همه چيز شمردن و خدا را از زندگي حذف کردن چيزي جز نکبت است؟) به آيه 60 سوره غافر نگاه کنيد.

3-   نيايش شيرين ترين و عاشقانه ترين شکل برقرار کردن ارتباط با خداوند است.

نيايش هاي 15گانه پيشواي چهارم حضرت علي بن الحسين عليه السلام،مناجات شعبانيه،دعاي افتتاح،دعاي سحر،دعاي عرفه امام حسين عليه السلام  نمونه هايي از دلبري و دلربايي و طنازي و عشق بازي با محبوب ازلي است. تقريبا هيچ عبادت شکلي که به آن مناسک مي گوييم(از قبيل نماز ،روزه ،حج ،اعتکاف ،قرباني و) از نيايش و دعا نيست.(يا پيش از آغاز يا در ضمن انجام و يا پس از اتمام هر عبادتي نيايشي خاص از سوي رهروان و رهپويان سير و سفر از ملک تا ملکوت توصيه شده است.)

4-   در باور نويسنده نيايش به تعبير رايج در ادبيات از مقوله هاي سهل و ممتنع است که در نگاه ابتدايي سهل و ساده و آسان به نظر مي رسد اما وقتي به مرحله ي انجام آن مي رسيم مي بينيم که چندان هم ساده نيست!

به اين نکته ها توجه کنيم مي بينيم که نيايش خيلي هم ساده و پيش و پا افتاده نيست

خب مشخص است که نيايشگر با خدا سخن مي کند و به راز و نجوا مي پردازد،اما:

چه بگويد؟

چه بخواهد؟

اصلابخواهد يا نخواهد؟

و پروردگارتان فرمود:«مرا بخوانيد تا براي شما اجابت کنم»غافر/60

اگر بخواهد که بايد بخواهد  و بگويد ،چه بخواهدو چه بگويد؟

آيا معشوقي که در پي اويم هرچه بگويم و بخواهم را مي پسندد؟!

يا پسندم آنچه را جانان پسندد.

يا چنانکه ملاي رومي فرمود:

ياد ده ما را سخن هاي دقيق(رقيق)

که تو را رحم آورد آن اي رفيق

هم دعا از تو اجابت هم زتو

ايمني از تو مهابت هم زتو

از کجا و چگونه بفهمم که او چه مي خواهد و چگونه مي خواهد؟!

چگونه بگويد ؟ چگونه بخواهد؟ ديسيپلين لازم دارد؟يا که آدابي ست در اين سرا پسر!

يابه تعبير مولوي :

لوک و لنگ و چفته شکل و بي ادب

سوي او مي قيژ و اورا مي طلب

 يابه تعبير خودموني هر چه مي خواهد دل تنگت بگو!

در چه حالتي به نيايش برخيزيم؟

آيا نيايش براي حالت هاي دلتنگي و بريدن آدم ها از علل و اسباب مادي است؟

آيا ديگر دعا و نيايش به هنگام ريزش شادي ها و نشاط و خوشي  و سلامتي بايسته گي ندارد؟

آيا در حالت اضطراب و ترس بايد نيايش کرد و در حالت سلامتي و امنيت و رخت بر بستن نا امني و ترس و فقر و بيماري نيايش کاربرد ندارد؟

چه زماني براي نيايش مناسب است؟

و. هزار نکته باريکتر زمو اينجاست

گر نيايش و نجوا را رازگويي و معاشقه بدانيم و بفهميم خواهيم دريافت که نمي خواهم بر خويش سخت گيرم که مي خواهم راه و رسم عاشقي بپويم.

که عشق اول نمود آسان ولي افتاد مشکل ها

اگر خدا لطفش شامل حالم شد و فرصتي و حالي پيدا شد باز هم با هم صحبت خواهيم کرد

سيد 8-12-97